Policzyli jaki wpływ na globalne emisje będzie miało wyciągnięcie ludzi z biedy

Według autorów badania, średni ślad węglowy osoby żyjącej w Afryce Subsaharyjskiej wynosi 0,6 tony dwutlenku węgla (tCO2), podczas gdy przeciętny obywatel Luksemburga generuje 30 t CO2, a obywatel Stanów Zjednoczonych 14,5 t CO2 rocznie. Z badania wynika, że średni ślad węglowy wśród 1 proc. największych emitentów był ponad 75 razy wyższy niż wśród krajów znajdujących się w dolnej połowie rankingu.

Warto też odnotować, że w badaniu nie uwzględniono wielu krajów o wysokim poziomie emisji na mieszkańca, takich jak Australia, Kanada, Japonia, Arabia Saudyjska oraz Iran, ponieważ nie zostały one uwzględnione w zbiorze danych.

Co roku ludzie uwalniają do atmosfery dziesiątki miliardów ton dwutlenku węgla. Jednak rozkład tych emisji jest nierówny, gdyż są one generowane w sposób nieproporcjonalny przez ludzi w bogatszych krajach, prowadzących zazwyczaj wysokoemisyjny tryb życia.

Benedikt Bruckner z Uniwersytetu w Groningen podkreśla, że dane wykorzystane do badania były wyjątkowo dokładne i uwzględniały również granice ubóstwa w każdym z analizowanych krajów.

„W Europie przeciętny człowiek emituje około sześciu ton węgla rocznie. Ale większość ludzi żyjących w ubóstwie emituje mniej niż jedną tonę. A najbogatsi tego świata mają emisje dwutlenku węgla przekraczające tysiąc ton” – twierdzi Bruckner.

Dr Yuli Shan, jeden ze współautorów badania podkreśla, że wykorzystanie danych dotyczących konsumpcji zapewnia, że emisje dwutlenku węgla są powiązane z krajami, które korzystają z towarów i usług, a nie z krajami, które je produkują. To szczególnie istotne z uwagi na fakt, że „najbiedniejsze kraje emitują duże ilości dwutlenku węgla z powodu zachowań ludzi w krajach rozwiniętych” – twierdzi Shan.