Dziesiątki martwych fok nad Bałtykiem. Co się stało zwierzętom?

To nie pierwszy raz, kiedy dochodzi do takiej sytuacji. W 2017 roku w pobliżu wyspy Rugia miejsce miała podobna seria tajemniczych zgonów tych zwierząt. Mimo wysiłków ekspertów – między innymi wielu badań i śledztwa – nie udało się jednak ustalić dokładnej przyczyny śmierci fok. 

Czytaj więcej

Zwierzęta

Meksyk: Foki łysieją przez zmiany klimatu

Rosnące temperatury sprawiać mogą, że foki w Meksyku częściowo bądź całkowicie tracą futro. To zł...

Foka szara mogła wyginąć. Kiedyś traktowano ją jak szkodnika 

Foka szara – znana także jako szarytka morska – jest drapieżnym ssakiem morskim z rodziny fokowatych. Zwierzęta te osiągają długość ok. 2,3 metra oraz masę do nawet 300 kilogramów. Głównym pokarmem szarytek są ryby. Zwierzęta te żywią się jednak także skorupiakami, kałamarnicami i ośmiornicami oraz – choć rzadziej – ptakami.

WWF wskazuje, że według szacunków nieco ponad sto lat temu w Bałtyku żyło około 100 tysięcy fok szarych. Przez lata zwierzęta te były jednak intensywnie tępione – uważano je bowiem za szkodniki. Bałtycka populacja fok szarych została zredukowana do około 20 tysięcy osobników w latach 40. XX wieku. Stało się to przede wszystkim na skutek masowych polowań. W kolejnej dekadzie nie było lepiej – zwierzęta zaczęły chorować, ze względu na zanieczyszczenie środowiska morskiego. Dalszy drastyczny spadek liczebności – do około 3 tysięcy osobników – nastąpił natomiast w latach 70. XX wieku – podaje WWF.

Choć międzynarodowe wysiłki, które podjęto w latach 80. XX wieku sprawiły, że populacja foki szarej w Bałtyku zwiększa swoją liczebność, to wciąż nie jest tak dobrze, jak mogłoby być. Eksperci oceniają, że status populacji tych zwierząt w Bałtyku wciąż jest oceniany jako zły w odniesieniu do wskaźników związanych ze stanem odżywienia i rozrodczością fok.

Od około dekady można obserwować stopniowy powrót fok szarych także na polskie wybrzeże bałtyckie. Według polskiego prawa zwierzęta te objęte są ochroną gatunkową. Surowo zabronione jest między innymi ich umyślne zabijanie, płoszenie czy niszczenie ich siedlisk i ostoi.