Z tego artykułu dowiesz się:
- Jakie decyzje podjęła Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody w sprawie dzikiej pszczoły miodnej?
- Jakie są różnice w warunkach życia między hodowlanymi a dzikimi pszczołami miodnymi?
- Jakie są główne zagrożenia wpływające na spadek liczebności dzikich pszczół miodnych?
Zgodnie z najnowszą aktualizacją Czerwonej Listy Gatunków Zagrożonych IUCN – światowej bazy danych o stanie ochrony gatunków – populacje dziko żyjących pszczół miodnych w Unii Europejskiej zostały po raz pierwszy oficjalnie uznane za zagrożone.
Czytaj więcej
Kolonie pszczół miodnych w Stanach Zjednoczonych mogą doświadczyć w tym roku bezprecedensowych st...
Pszczoły miodne gatunkiem zagrożonym w Europie
Pszczoła miodna (Apis mellifera) to gatunek od dawna związany z człowiekiem. Mimo że ludzie hodowali go już w starożytnym Egipcie, dopiero nowoczesne pszczelarstwo – oparte na mobilnych ulach i komercyjnym zapylaniu – wywarło na te owady największy wpływ. W efekcie działań ludzi Apis mellifera występuje obecnie w dwóch formach: jako kolonie hodowlane, utrzymywane przez pszczelarzy, oraz jako dziko żyjące populacje, które funkcjonują niezależnie od człowieka. I choć należą one do tego samego gatunku, ich warunki życia i perspektywy różnią się od siebie diametralnie.
Jak wskazują eksperci, od początku XXI wieku hodowlane pszczoły miodne są w odwrocie – pszczelarze na całym świecie odnotowują bowiem alarmujące straty w ulach. Okazuje się jednak, że – jak podkreślają eksperci – sytuacja dzikich pszczół miodnych jest jeszcze trudniejsza niż tych hodowlanych.