Wraz z początkiem działalności serwisu klimatycznego „Rzeczpospolitej” postanowiliśmy oddać głos młodym aktywistom, angażującym się w działania na rzecz redukcji emisji gazów cieplarnianych, odchodzenia od węgla, zmiany sposobu życia i konsumpcji. Ich głos ma szczególne znaczenie, bo to oni będą musieli żyć na coraz bardziej zagrożonej planecie. Zapraszamy do zapoznania się z wyrazistymi głosami ośmiu osób działających w różnych organizacjach, które łączy jeden cel – powstrzymanie dalszych strat i alarmowanie świata o nadchodzącej katastrofie.
Nawojka Ciborska: nie walczymy o lepszy świat. Chcemy, by nie był gorszy
Życie ze świadomością tych rzeczy jest ciągłym dysonansem między tym, co wiesz, a tym, co widzisz. Bo życie dalej się toczy, nadal jeździ się samochodami i nadal przegląda się Twittera.
Maya Ozbayoglu: aktywizm to obowiązek każdej istoty moralnej
Jestem nastolatką mieszkającą w kraju, który jest trzecim największym emitentem dwutlenku węgla w Unii Europejskiej. Żyję w państwie, dla którego walka z kryzysem klimatycznym to wprowadzenie nakazu recyklingu lub zakręcanie kranu podczas mycia zębów.
Tytus Kiszka: kryzys klimatyczny wiąże mnie w działaniu
To był dla mnie punkt zwrotny. Świadomość, że kryzys klimatyczny w niedługim czasie będzie nieodwracalny.
Wiktoria Jędroszkowiak: początek końca, koniec normalności
W roku, w którym się urodziłam, Międzyrządowy Panel ds. Zmian Klimatu opublikował swój trzeci raport. Prognozowany w nim wtedy – szokujący – wzrost globalnej temperatury okazał się być wręcz zaniżony.
Mikołaj Gumulski: przyszłość, która miała nie nadejść
Rzeczywistość pokazuje, że na politykę i biznes działa tylko protest czy inna forma nacisku, a systemowe i społeczne zmiany zadzieją się, gdy weźmiemy się za nie wszyscy.
Zofia Krajewska: mam nadzieję, że nie będzie wojny
Jeszcze za mojego życia cała struktura społeczna obróci się do góry nogami – jakimkolwiek scenariuszem byśmy nie poszli. W XXI wieku utopia staje się koniecznością, a nadzieja – najcenniejszym zasobem.
Fot: Michał Matraszek
Marta Palińska: nadzieja na zmianę
Człowiek, przekonany, że jest w stanie zdominować planetę, korzysta ze wszystkiego, czego zapragnie. Bez opamiętania pozyskuje zasoby, naruszając granice wytrzymałości planety i rozregulowując możliwość utrzymania na niej ludzkiego życia.
Dominika Lasota: kryzys – dzieło i przekleństwo człowieka
Każdy kolejny raport o stanie klimatu i natury pokazuje, że dalszy wzrost gospodarczy oraz zwiększająca się konsumpcja doprowadzi nas globalnie do zapaści.
