Sadzenie drzew nie uratuje nas przed zmianami klimatu. Eksperci studzą entuzjazm

Pełna reforestacja dawnych terenów zielonych na Ziemi mogłaby doprowadzić do spadku temperatur o 0,34 stopnia Celsjusza – do takich wniosków doszli naukowcy z oddziału University of California w Riverside. Obsadzenie planety lasami nie rozwiązałoby problemu stworzonego przez emisje epoki przemysłowej, ale byłoby czynnikiem sprzyjającym złagodzeniu klimatycznych ekstremów. – To potężne narzędzie, ale musi iść w parze z poważnymi redukcjami emisji – zastrzegł szef zespołu, który opracował symulację, Bob Allen.

W artykule opublikowanym na łamach magazynu „Communications Earth & Environment” Allen i jego współpracownicy wskazują, że aby powrócić do stanu zalesienia sprzed epoki przemysłowej, należałoby posadzić drzewa na niemal 12 mln km kw. terenu (to więcej niż powierzchnia USA czy Kanady).

Wskazują oni także, że emisje CO2 wytwarzane przez drzewa – bowiem rośliny również wytwarzają pewną pulę gazów cieplarnianych – mają pożyteczny efekt: sprzyjają tworzeniu się chmur, które z kolei odbijają docierające na Ziemię promienie słońca. Uwzględniając ten efekt, reforestacja mogłaby mieć większe znaczenie dla hamowania zmian klimatycznych niż wcześniej uważano.

Czytaj więcej

Planeta

Kluczowy dla Europy prąd atlantycki bliski załamania. Wisi nad nami katastrofa

Naukowcy ostrzegają: prąd atlantycki AMOC słabnie od lat, a jego całkowite załamanie może mieć ka...

Problem jednak w tym, że nawet naukowcy z kalifornijskiej uczelni przyznają, iż pełna reforestacja – do stanu zalesienia sprzed epoki przedprzemysłowej – nie jest możliwa. Zatem 0,34 st. C wspomniane na wstępie pozostaje jedynie kuszącą ilustracją potencjału, jaki można by uzyskać powracając do niegdysiejszego status quo , a nie realną opcją Możliwości ponownego zalesienia mogą być nawet mniejsze niż się nam wydaje.

Sadzenie lasów jako sposób na walkę ze zmianami klimatu. Głos ekspertów

Do takich wniosków doszli analitycy z amerykańskiej organizacji Nature Conservancy, zrzeszającej ekspertów ds. przyrody i klimatu, działaczy ekologicznych i liderów opinii. Przyznają oni, że reforestacja ma wielki potencjał – od co najmniej dekady powstają rozmaite szacunki, dotyczące tego, ile gazów cieplarnianych mogłyby wchłonąć odtworzone zasoby leśne planety. Podawane są imponujące liczby usuniętego dwutlenku węgla, jak choćby 10 mld ton rocznie, co przewyższałoby dzisiejsze emisje USA.

– Tyle że osiągnięcie takiego efektu wymagałoby obsadzenia drzewami 678 mln hektarów terenu. To obszar dwukrotnie większy od współczesnych Indii – zauważają Susan Cook-Patton i Kurt Fesenmeyer, eksperci Nature Conservancy na stronach Carbon Brief. Optymizm bijący z pojawiających się analiz i modeli (jak się można domyślać, również przytoczonego wyżej kalifornijskiego modelu wyliczeń) wynika z oderwania ich autorów od realiów.

Wyniki ośmiu lat badań nad reforestacją, jakie Nature Conservancy prowadziła na całym świecie (organizacja działa w kilkudziesięciu krajach), zostały opublikowane na łamach magazynu „Nature Communications” i sprowadzają się do wylania wiadra zimnej wody na głowy optymistów: realny obszar, który można by poddać reforestacji należałoby zredukować o 71 proc. w stosunku do przyjmowanych wcześniej wyliczeń i modeli odtwarzania lasów. Innymi słowy, w grę wchodzi co najwyżej 195 mln hektarów (niespełna 2 mln km kw., jedna szósta obszaru, na którym swoje wyliczenia oparli badacze z Kalifornii).

Czytaj więcej

Planeta

Odbudowa warstwy ozonu powoduje ocieplenie klimatu? Eksperci uspokajają

Odbudowa warstwy ozonowej – uznawana dotychczas za jedno z największych osiągnięć światowej polit...

Wcześniejsze analizy w niewielkim stopniu uwzględniały bowiem warunki panujące obecnie na obszarach, które miałyby zostać poddane reforestacji. Nie brano pod uwagę stanu gleb, naturalnych czynników, które mogłyby uniemożliwić ponowne obsadzenie (np. istnienia nowych – i również cennych – ekosystemów, które wykształciły się w miejscu, gdzie istniał kiedyś las), tego, jakie i ile roślin rośnie już we wskazanym miejscu lub czy na danym terenie nie mieszkają już ludzie – i jaki byłby ich stosunek do „odebrania” im przestrzeni być może wykorzystywanej już w inny sposób.