Czy kluczem do zrównoważonego, współczesnego budownictwa okaże się glina? Według architektki Anny Heringer, honorowej profesorki UNESCO w programie Earthen Architecture, Building Cultures and Sustainable Development, która pracuje z tym surowcem od czasów studiów i uważa, że w architekturze zrównoważony rozwój jest synonimem piękna, to właśnie on stanowi przyszłość sektora budowlanego.

Glina stanowi jeden z najstarszych i najpopularniejszych dostępnych materiałów budowlanych, a wykonane z niej cegły i dachówki są głęboko zakorzenione w europejskiej historii i wieńczą wiele wyjątkowych dzieł architektury. Wypalana glina jest wszechstronna i wytrzymała, a jej estetyka nie przemija z wiekiem. Ze względu na jej trwałość, konstrukcje budowane z wyrobów glinianych są inwestycją dla przyszłych pokoleń, o żywotności przekraczającej 100 lat.

Na tegorocznym, 27. Światowym Kongresie Architektów w Brazylii Anna Heringer wyjaśniała, że jest to zrównoważony materiał budowlany, który ma szansę zmienić świat. Kongres, odbywający się w dniach 18-22 lipca w znacznej mierze w formie cyfrowej, nosił w tym roku tytuł „Wszystkie światy. Tylko jeden świat” i miała przypomnieć, że zasoby surowców nieuchronnie się kurczą, a rynek światowy domaga się rozwiązań. Nie tylko ekonomicznych i zrównoważonych, ale też dostępnych lokalnie, aby ograniczyć emisje pochodzące z transportu.

W rozmowie z ArchDaily, Heringer stwierdziła, że: „mamy fantastyczne lokalne materiały na całym świecie, musimy je tylko dostrzec i to sobie uświadomić. Mniej betonu, więcej ziemi – nie możemy dalej budować tak, jak robimy to obecnie. W Niemczech zorientowałam się, że najtańsze rozwiązanie zawsze jest najmniej zrównoważone, podczas gdy w Bangladeszu najtańsze rozwiązanie jest zarazem najbardziej zrównoważone”.

Czytaj też: Dlaczego zwykły beton musi zniknąć? Oto kluczowe powody

Do takiego rozwiązania zdecydowanie zalicza się glina, uważana od lat za materiał korzystny dla zdrowia i oddychający, a także zapewniający stosunkowo dobrą izolację termiczną i dźwiękochłonną. Można go poddać recyklingowi i nie trzeba transportować na duże odległości. Stosunkowo łatwo pozyskać go z ziemi, przetworzyć i wzbogacić słomą lub piaskiem w celu zwiększenia jego wytrzymałości. Glina jest również nieszkodliwa dla środowiska – wykorzystujące ją produkty budowlane zwykle nie wymagają obróbki chemicznej w celu zapewnienia ich trwałości lub ognioodporności, nie emitują zatem do powietrza lotnych związków organicznych, formaldehydu ani alergenów.

Co warte podkreślenia, glina jest również materiałem budowlanym inkluzywnym społecznie, o czym Heringer opowiedziała w kontekście szkoły w Bangladeszu, którą budowała w ramach swojej pracy doktorskiej w 2005 roku. „Ponieważ łatwo się z nią pracuje, udało nam się zintegrować osoby niepełnosprawne, aby pomóc w jej przetwarzaniu” – powiedziała.

Źródło: Deutsche Welle